Βιοδιασπώμενα Πολυμερή
Οι βιοδιασπώμενες πλαστικές σακούλες διαλύονται μεν σε μικρά κομμάτια όταν εκτεθούν στο περιβάλλον, ωστόσο τα κομμάτια αυτά παραμένουν ανέπαφα για μεγάλο χρονικό διάστημα όπως το κανονικό πλαστικό, δείχνουν οι λιγοστές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί για το θέμα. «Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός δημοσιεύσεων για το διασπώμενο πολυαιθυλένιο, κανείς όμως δεν έχει δείξει ότι υπάρχει όντως διάσπαση σε μεγάλο βαθμό» σχολιάζει η Αν-Κριστίν Άλμπερτσον του Σουηδικού Βασιλικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας.
Η μελέτη της ομάδας της δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στο Environmental Science & Technology. Όπως επισημαίνει η δημοσίευση, ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι τα «βιοδιασπώμενα» πλαστικά μπορούν να διαφημίζονται ως τέτοια χωρίς να διευκρινίζεται το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να διαλυθούν πλήρως.Στην πραγματικότητα, οι «βιοδιασπώμενες» συσκευασίες από πολυαιθυλένιο ή πολυπροπυλένιο δεν διασπώνται από μικροοργανισμούς όπως συμβαίνει με τα οργανικά απορρίμματα. Τα πλαστικά αυτά απλώς περιέχουν μέταλλα όπως ο σίδηρος και το κοβάλτιο, τα οποία βοηθούν στην οξείδωση του πολυμερούς. Τα πλαστικά αυτά «φυσικά και διαλύονται κατά μία έννοια» σχολιάζει η Δρ Άλμπερτσον στον δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature.
Τα συμπεράσματα της ερευνήτριας βρίσκονται εξάλλου σε συμφωνία με έκθεση που παραδόθηκε το 2010 στο βρετανικό υπουργείο Περιβάλλοντος και Τροφίμων. «To συμπέρασμά μας ήταν ότι δεν υπάρχει όφελος για το περιβάλλον από τα διασπώμενα πλαστικά» δηλώνει η Δρ Νορίν Τόμας, επιστήμονας υλικών στο Πανεπιστήμιο του Λάφμπρο και μέλος της συντακτικής ομάδας.
Η έκθεση έδειχνε ότι η ταχύτητα διάσπασης αυτών των πλαστικών εξαρτάται από τη θερμοκρασία και την έκθεση στο φως. Στη βρετανική ύπαιθρο, μια διασπώμενη σακούλα θα χρειαζόταν περίπου δύο χρόνια για να διαλυθεί σε κομματάκια. Από εκεί και πέρα, όμως, η διάσπαση αυτών των κομματιών συνεχίζεται «πολύ αργά».
Η έκθεση τόνιζε επίσης ότι τα βιοδιασπώμενα πλαστικά δεν πρέπει να μπαίνουν στους κάδους κομποστοποίησης επειδή αλλοιώνουν όλο το υλικό. Δεν πρέπει επίσης να μπαίνουν στους κάδους ανακύκλωσης, καθώς τα μέταλλα που περιέχουν θα μείωναν την αντοχή των ανακυκλωμένων πλαστικών. Δεδομένου ότι η μόνη λύση είναι οι παραδοσιακές χωματερές, ο «βιοδιασπώμενος» χαρακτήρας των εν λόγω πλαστικών είναι στην πραγματικότητα άσχετος, επισήμαινε η βρετανική έκθεση.
Πηγή : in.gr
http://www.chemist.gr/2011/05/5280/