Η Ευρώπη αποτελεί αναμφίβολα μια μαύρη τρύπα για τη βιομηχανία των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών, κυρίως λόγω της σθεναρής αντίστασης των Ευρωπαίων καταναλωτών να αποδεχθούν στα χωράφια, στα ράφια και πολύ περισσότερο στα πιάτα τους «προϊόντα Φρανκενστάιν». Σήμερα, αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν καθεστώς εξαίρεσης από την καλλιέργεια ορισμένων ή όλων των μεταλλαγμένων σπόρων, μεταξύ αυτών η Ελλάδα, η Γαλλία, η Αυστρία και άλλες. Οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών δέχονται συντονισμένες πιέσεις από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον για να αναθεωρήσουν τη θέση τους. Μάλιστα, σύμφωνα με τον κανονισμό που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η κυβέρνηση μιας χώρας δεν μπορεί να ζητήσει την εξαίρεσή της από την καλλιέργεια Γ.Τ. οργανισμών με ισχυρισμούς που αφορούν το περιβάλλον ή την υγεία, αλλά με άλλους παράγοντες. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», πρόσφατα έχει φτάσει και στις ελληνικές αρμόδιες αρχές έγγραφο ευρωπαϊκού οργανισμού, που θέτει θέμα ότι οι ισχυρισμοί για την απαγόρευση καλλιέργειας μεταλλαγμένων στην Ελλάδα δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένοι.
Την ίδια ώρα, η αρμόδια Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) αποφαίνεται συνήθως ότι τα προτεινόμενα προς καλλιέργεια Γ.Τ. προϊόντα είναι ασφαλή. Ετσι, η Κομισιόν δίνει άδεια κυκλοφορίας τους σε όλη την Ενωση, ανεξάρτητα από το εάν οι κυβερνήσεις πολλών κρατών-μελών (συχνά των περισσότερων) είναι αρνητικές ή επιφυλακτικές.
Παρ' όλα αυτά, οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερο μέλλον στη Γηραιά Ηπειρο, όπου τα ποσοστά αντίθεσης της κοινής γνώμης κινούνται στο 90%. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη ανακοίνωση του γερμανικού κολοσσού BASF, μετά την τεράστια εμπορική αποτυχία της Γ.Τ. πατάτας Amflora, ότι εγκαταλείπει την Ευρώπη και μεταφέρει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στην Αμερική.
Το τελευταίο διάστημα, πέρα από την ανησυχία για τις επιπτώσεις των μεταλλαγμένων στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, έχει δυναμώσει και μια άλλη πλευρά κριτικής: «Ο κίνδυνος ελέγχου της διατροφικής αλυσίδας και της παγκόσμιας αγροτικής παραγωγής από τέσσερις μεγάλες πολυεθνικές, ειδικά στη σημερινή συγκυρία όπου δοκιμάζεται η διατροφική ασφάλεια και επάρκεια των χωρών και θερίζει η οικονομική κρίση - ύφεση, είναι ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη πολύ σοβαρά από όλους», τονίζει στην «Κ» ο κ. Νίκος Χαραλαμπίδης, διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace.
Παρά το γεγονός ότι οι Γ.Τ. καλλιέργειες στην Ευρώπη είναι πολύ μικρές, το πιάτο των Ελλήνων και Ευρωπαίων καταναλωτών δεν είναι απαλλαγμένο από μεταλλαγμένα, καθώς οι κανονισμοί του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου δεν επιτρέπουν την απαγόρευση εισαγωγής «πειραγμένων» τροφών, στο όνομα του ελεύθερου εμπορίου. Κανονικά η ύπαρξη γενετικά τροποποιημένων στοιχείων άνω συγκεκριμένου ποσοστού πρέπει να αναγράφεται στη συσκευασία, αλλά ακόμα και τότε χάνεται μέσα στα διάφορα συστατικά. Προτάσεις που έχουν γίνει, όπως να εκτίθενται σε ξεχωριστά ράφια (όπως γίνεται με τα βιολογικά προϊόντα) απορρίφθηκαν για προφανείς λόγους.
Μέσω των ζωοτροφών
Το πιο μεγάλο πρόβλημα όμως αφορά την εισαγωγή των μεταλλαγμένων στην Ευρώπη μέσω των ζωοτροφών. Οι ζωοτροφές σε μεγάλο βαθμό βασίζονται στη σόγια, η οποία υπολογίζεται ότι προέρχεται από γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες σε ποσοστά άνω του 60%. Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει ένα μεγάλο μέτωπο (και στην Ελλάδα) για να θεσπισθεί σήμανση στα προϊόντα, που να υποδηλώνει ότι δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μεταλλαγμένες ζωοτροφές.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_20/09/2012_496091