Το πείραμα ζωής του Κόλιν Μπίβαν

Ενας χρόνος στο Μανχάταν, για τον ίδιο και την οικογένειά του χωρίς ηλεκτρικό και χαρτί, του άλλαξε τον τρόπο σκέψης

Οταν ο Κόλιν Μπίβαν αποφάσισε τον Νοέμβριο του 2006 να ξεκινήσει ένα ιδιότυπο πείραμα αλλαγής του τρόπου ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του δεν είχε ιδέα πού θα κατέληγε. Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά την ολοκλήρωση του πειράματός του, ο κύριος Νο Ιmpact Man, (www.no impact man.org) απολαμβάνει την επιτυχία του εγχειρήματος που οδήγησε στη συγγραφή ενός βιβλίου και τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για το πώς είναι να ζει κανείς έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς ηλεκτρικό και χαρτί τουαλέτας στην καρδιά του Μανχάταν. Οπως δηλώνει ο ίδιος, στόχος του ήταν να εμπνεύσει τους συμπατριώτες του να πάρουν την υπόθεση του περιβάλλοντος στα χέρια τους.

Εχοντας επί έναν χρόνο απορρίψει τον σύγχρονο τρόπο ζωής στην αμερικανική μεγαλούπολη, υιοθετώντας πρακτικές που παρέπεμπαν στον 19ο αιώνα, σήμερα διαπιστώνει ότι μπορούμε να ζήσουμε με λιγότερα, αφήνοντας μικρότερο αποτύπωμα στον πλανήτη, καταναλώνοντας λιγότερη ενέργεια, δημιουργώντας λιγότερα απορρίμματα, συμβάλλοντας ο καθένας με τον τρόπο του στη διάσωση του πλανήτη αλλάζοντας απλές καθημερινές συνήθειες που απλώς ακολουθούνται γιατί… έτσι έχουμε μάθει.

Γυρνώντας ένα βράδυ στο διαμέρισμά του στη Lower Fifth Avenue, o 42χρονος συγγραφέας διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει αναμμένο το κλιματιστικό. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα να γκρινιάζει για την καταστροφή του πλανήτη, το φαινόμενο της υπερθέρμανσης, να αγωνιά σιωπηλά για όλα όσα έθετε στο βιβλίο του ο Αλ Γκορ που έκανε την εποχή εκείνη πάταγο στις ΗΠΑ. Τα πράγματα ήταν απλά, μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι και μόνον εμείς μπορούμε να διορθώσουμε την κατάσταση.

Zιζάνια ανθεκτικά στα ζιζανιοκτόνα

 Εντοπίζονται περισσότερο στα χειμερινά σιτηρά της Κεντρικής Μακεδονίας και στον νομό Θεσσαλίας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Τα ελληνικά χωράφια και τα ελληνικά νοσοκομεία έχουν κάτι «κοινό». Στα νοσοκομεία η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών έχει ως αποτέλεσμα την ανθεκτικότητα των μικροβίων.

Στις εκτεταμένες καλλιέργειες τα ζιζάνια αποδεικνύονται έπειτα από τέσσερις δεκαετίες εφαρμογής ψεκασμών, ιδιαίτερα ανθεκτικά στα ζιζανιοκτόνα.

Το φαινόμενο της αντοχής των ζιζανίων στα σκευάσματα που ώς χθες τα κατέστρεφαν δεν είναι αμιγώς ελληνικό. Το ίδιο πρόβλημα έχει εμφανιστεί σε όλες τις χώρες με μεγάλες ανοιχτές καλλιέργειες και στην Ελλάδα ίσως είναι, συγκριτικά, μικρότερο. «Είναι όμως σημαντικό και απαιτεί αντιμετώπιση, λένε οι ειδικοί επιστήμονες. Οι αναφορές των αγροτών στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ άρχισαν να πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια και ο καθηγητής Ζιζανιολογίας κ. Ηλίας Ελευθεροχωρινός με την ομάδα του δημιούργησαν ένα δίκτυο συλλογής πληροφοριών από 154 σημεία σε Θεσσαλία, Δυτική και Κεντρική Μακεδονία.

Παπαρούνα, αγριοβρώμη, ήρα, λουβουδιά βέλιουρας, αγριάδα, κολλιτσίδα, γλιστρίδα, διαβολόχορτο, βρούβα και άλλα ζιζάνια σε μεγάλες καλλιέργειες δημητριακών, στις καλλιέργειες ρυζιού αλλά και σε μικρότερες αλλά προσοδοφόρες καλλιέργειες τέθηκαν στο μικροσκόπιο ακόμα και σε αναλύσεις DNA για να διαπιστωθεί η ανθεκτικότητά τους. Από τα 154 σημεία τα 80 εμφάνισαν ανθεκτικότητα σε ένα ή δύο ζιζανιοκτόνα. «Δεν πρόκειται πάντως για μείωση της δραστικότητας των φαρμάκων, αλλά για μετάλλαξη ανθεκτικότητας των ζιζανίων και επιλογή της Φύσης» ανέφερε ο κ. Ελευθεροχωρινός. Ενα ζιζανιοκτόνο καταφέρνει να καταπολεμά έναν βιότυπο, αλλά ένας άλλος βιότυπος του ίδιου ζιζανίου αποδεικνύεται ανθεκτικός και τελικά αυτός είναι που επικρατεί, καθώς το ζιζανιοκτόνο δεν κατορθώνει να μπει στον κύκλο λειτουργίας του φυτού για να το καταστρέψει.

«Η συνεχής χρήση ενός ζιζανιοκτόνου, όπως κι ενός ανθρωπίνου φαρμάκου, πολύ γρήγορα δημιουργεί ανθεκτικότητα» τονίζει ο κ. Ελευθεροχωρινός. Τα ευαίσθητα καταστρέφονται και μένουν τα ισχυρά, που στη συνέχεια πολλαπλασιάζονται και δεν επηρεάζονται. Οι γεωργοί μπορεί να ψεκάσουν με τετραπλάσια δόση του συνιστώμενου ζιζανιοκτόνου και το ζιζάνιο να μην επηρεαστεί ούτε κατ' ελάχιστο!

Βιολογικοί καθαρισμοί, «Oδύσσεια» επί... δύο

Στην Ανατολική Αττική φαίνεται ότι η πορεία οδεύει προς το τέλος

Πόσα χρόνια θα θεωρούσατε λογικό ότι χρειάζεται ένα οργανωμένο κράτος ώστε να κατασκευάσει ένα βασικό έργο υποδομής για τους πολίτες του; Πέντε, δέκα ή περισσότερα; Στην περίπτωση της εξυπηρέτησης των 155.000 μόνιμων κατοίκων της Ανατολικής Αττικής με αποχετευτικό δίκτυο και βιολογικό καθαρισμό, τα είκοσι χρόνια αποδείχθηκαν λίγα. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής εξακολουθεί να εξυπηρετείται από βόθρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, και αν δεν υπήρχε η καταδίκη από το Ευρωδικαστήριο το 2007 να ασκεί πίεση, είναι σίγουρο ότι θα συζητούσαμε για το ίδιο θέμα για πολλά χρόνια ακόμα...
Αν το θέμα δεν ήταν τόσο δύσοσμο, είναι σίγουρο ότι η υπόθεση των βιολογικών καθαρισμών στην Αττική θα είχε δώσει ένα εξαιρετικό σενάριο για... φαρσοκωμωδία. Οι πρώτες μελέτες για αντιμετώπιση του προβλήματος άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 από την ΕΥΔΑΠ. Ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε το 2003 και προέβλεπε τη δημιουργία τριών βιολογικών καθαρισμών: του ΚΕΛ (Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων) Αεροδρομίου, που κατασκευάστηκε και λειτουργεί μετά από αρκετές περιπέτειες, εξυπηρετώντας όμως μόνο το αεροδρόμιο. Του ΚΕΛ Σπάτων - Ραφήνας (βορείων Μεσογείων) και του ΚΕΛ Παιανίας - Κορωπίου (κεντρικών Μεσογείων).

Αγοράζουν χύμα χωρίς... συσκευασίες

Σε ένα πρωτοποριακό μπακάλικο στο Λονδίνο φέρνουν από το σπίτι μπουκάλια και πάνινες τσάντες όπου βάζουν τα ψώνια τους

Πάρτε τα δικά σας δοχεία, κατά προτίμηση γυάλινα, γεμίστε τα με την ποσότητα που θέλετε, ζυγίστε τα, πληρώστε και... ναι, φθάνοντας σπίτι έχετε ήδη συσκευασμένα, χωρίς καμία επιβάρυνση για το περιβάλλον τα προϊόντα που επιθυμείτε να καταναλώσετε. Ξεχάστε τις πλαστικές ή ακόμη και χάρτινες συσκευασίες που κάθε φορά που καταναλώνετε ένα προϊόν καταλήγουν στα σκουπίδια. Εντάξει, μπορεί, αν ανήκετε στους καταναλωτές εκείνους που ανακυκλώνουν με ευλάβεια ότι ανακυκλώνεται, να αναρωτηθείτε προς τι όλο αυτό, αφού οι συσκευασίες ανακυκλώνονται. «Η χρήση ανακυκλώσιμων συσκευασιών είναι ήδη τόσο, μα τόσο ξεπερασμένη και πολύ πολύ ακριβή σε χρήμα και σε ενέργεια», έρχεται η απάντηση της Κάθριν Κόρνγουεϊ, ιδιοκτήτριας ενός μικρού μπακάλικου στην καρδιά του Λονδίνου, το οποίο αποφάσισε να καταργήσει τα συσκευασμένα τρόφιμα και να πουλάει μόνον χύμα προϊόντα στους πελάτες που έρχονται εξοπλισμένοι με δοχεία και πάνινες τσάντες. Η ιδέα για τη δημιουργία του Unpackaged γεννήθηκε από την ίδια την Κόρνγουεϊ, η οποία σκέφθηκε πως έτσι θα ήθελε να ψωνίζει τα τρόφιμα που καταναλώνει. «Ενθαρρύνουμε τους πελάτες μας να φέρνουν τα δικά τους δοχεία, διότι οι θετικές επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι πολλές. Είναι μια πρακτική η οποία συμβάλλει στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, μειώνει δραστικά τη δημιουργία αποβλήτων και τελικά δημιουργεί μια νέα νοοτροπία στον καταναλωτή ο οποίος έτσι συμβάλλει στην ιδέα της βιώσιμης κατανάλωσης», τονίζει.
Η δύναμη της συνήθειας