Όπως είναι γνωστό η σημερινή συμβατική γεωργία κατάφερε να πετύχει σημαντικές αυξήσεις των αποδόσεων πολλών καλλιεργειών τα τελευταία 60 χρόνια, προκάλεσε όμως παράλληλα σοβαρά προβλήματα στο περιβάλλον και στην υγεία των ανθρώπων, γι’ αυτό και ενοχοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Για τον περιορισμό των προβλημάτων αυτών, προτείνεται ως λύση από πολλούς ερευνητές, φορείς κλπ., καθώς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση η αειφορική γεωργία, η οποία βασίζεται στην καλύτερη διαχειριστική ικανότητα, στην περιορισμένη χρήση αγροχημικών και στην αντικατάσταση των εκτός γεωργίας εισροών.
Η βιολογική γεωργία είναι μια μορφή αειφορικής γεωργίας, που σέβεται το περιβάλλον και απορρίπτει τη χρήση των αγροχημικών, βασιζόμενη σε μεγάλο βαθμό στην αμειψισπορά, στα υπολείμματα των καλλιεργειών, στη ζωική κοπριά, στα ψυχανθή, στη χλωρή λίπανση, στα οργανικά απόβλητα και στο βιολογικό έλεγχο των εντόμων, με στόχο την παραγωγή υγιεινών προϊόντων για τη διατροφή του ανθρώπου.
Τη δεκαετία του ’80 δημιουργείται για πρώτη φορά στη Γαλλία θεσμικό πλαίσιο που περιλαμβάνει σε εθνική νομοθεσία τη βιολογική γεωργία, ενώ το 1986 ψηφίζεται για πρώτη φορά στο Ευρωκοινοβούλιο πρόταση για προώθηση της βιολογικής γεωργίας. Το 1991 ψηφίζεται από το Συμβούλιο Υπουργών γεωργίας της τότε ΕΟΚ ο Κανονισμός 2092/91 «Περί βιολογικού τρόπου παραγωγής», το 1992 ψηφίζεται ο Κανονισμός 2078/92 σχετικά με την «οικονομική ενίσχυση της βιολογικής γεωργίας» και το 1999 συμπληρώνεται ο πρώτος κανονισμός ώστε να περιλαμβάνει και τη βιολογική κτηνοτροφία.
Η κίνηση, όμως, υπέρ της βιολογικής γεωργίας είχε ήδη αρχίσει σε πολλές χώρες της Ευρώπης από πολύ νωρίτερα, τη δεκαετία του ’60 και ’70, καθώς και σε χώρες άλλων Ηπείρων. Το 1972 ιδρύεται η Παγκόσμια Ομοσπονδία Κινημάτων Βιολογικής Γεωργίας (ΙFOAM) με σκοπό την ενημέρωση των πολιτών για τη βιολογική γεωργία, την προώθησή της και την καθιέρωση προδιαγραφών και κανόνων παραγωγής, επεξεργασίας και εμπορίας των βιολογικών προϊόντων. Τη δεκαετία του ’80 λαμβάνουν χώρα οι πρώτες προσπάθειες βιολογικής καλλιέργειας και στην Ελλάδα από παραγωγούς με ευαισθησία στα θέματα του περιβάλλοντος και της υγιεινής διατροφής.
Σήμερα η βιολογική γεωργία βρίσκει καθημερινά όλο και μεγαλύτερη απήχηση σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου σε μεγάλη ποικιλία αγροτικών προϊόντων. Στη χώρα μας καλλιεργούνται βιολογικά τα προϊόντα: ελιές, σταφύλια, σταφίδα, αρωματικά φυτά, σιτηρά, αμύγδαλα, βερίκοκα, κεράσια, δαμάσκηνα, εσπεριδοειδή, βαμβάκι και πολλά είδη κηπευτικών, όπως ντομάτα, αγγουράκι, μαρούλι, λάχανο και άλλα.
Ανάμεσα σε 43 διαφορετικές κατηγορίες φρούτων και λαχανικών τα ακόλουθα έχουν τα χαμηλότερα επίπεδα φυτοφαρμάκων:
- μπρόκολο
- μελιτζάνα
- βλήτα
- μπανάνα
- kiwi – ακτινίδιο
- σπαράγγια
- μπιζέλια (έλεγχος στα κατεψυγμένα)
- μάνγκο
- ανανάς
- γλυκό καλαμπόκι (έλεγχος στα κατεψυγμένα)
- αβοκάντο
- κρεμμύδι
Ενώ αντίστοιχα, τα ακόλουθα φρούτα και λαχανικά παρουσιάζουν υψηλότερο αριθμό φυτοφαρμάκων:
- ροδάκινα
- μήλα
- νεκταρίνια
- φράουλες
- κεράσια
- σταφύλια (εισαγωγής)
- αχλάδια
- πιπεριές
- σέλινο
- μαρούλι
- σπανάκι
- πατάτες
Γενικότερα, τα τρόφιμα που καλλιεργούνται σε υγιή εδάφη με φυσικά λιπάσματα και χωρίς χημικά είναι πιο θρεπτικά, ενώ τρόφιμα που καλλιεργούνται με συμβατική καλλιέργεια είναι επικίνδυνα για την υγεία, γεγονός που πλέον αποδεικνύεται και επιστημονικά. Οπωσδήποτε, η καλύτερη επιλογή είναι να καταλανώνουμε φρούτα και λαχανικά βιολογικής καλλιέργειας.
