Συνθήκες ανασυγκρότησης διαμορφώνονται στην ελληνική καλλιέργεια του λεμονιού, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο εγκατάλειψης, που μετέτρεψε το προϊόν από πρωταγωνιστή των εξαγωγών στα εσπεριδοειδή σε κομπάρσο.
Οι ένδοξες εποχές όπου η ποικιλία Μαγληνό κυριαρχούσε
στο ευρωπαϊκό εμπόριο και οι εξαγωγές του ελληνικού λεμονιού έφταναν τους 100.000 τόνους έχουν περάσει. Σε αυτό συντέλεσαν οι αλλαγές στην ΚΑΠ σχετικά με τη χυμοποίηση, η απώλεια αγορών μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ακραίες συνθήκες παγετού το 2004, καθώς και οι κακές χρονιές στη διεθνή αγορά όταν οι χαμηλές τιμές περιόρισαν σημαντικά το αγροτικό εισόδημα.
Όμως από το σημείο της απαξίωσης όπου βρέθηκε η καλλιέργεια την τελευταία πενταετία, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την επανεκκίνηση της ελληνικής καλλιέργειας λεμονιού, τις οποίες επιχειρούν να εκμεταλλευτούν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, ώστε να επανακτήσει το προϊόν ένα μέρος από τη δόξα του παρελθόντος.
Το αποκορύφωμα της ελληνικής καλλιέργειας λεμονιού σημειώθηκε το 1981, με παραγωγή 214.000 τόνων, εκ των οποίων περίπου 100.000 χιλιάδες τόνοι οδηγήθηκαν στη διεθνή αγορά και κυρίως στην αγορά της Σοβιετικής Ένωσης, όπως μας ενημερώνει ο Γιώργος Πολυχρονάκης, ειδικός Σύμβουλος του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων Εξαγωγής Διακίνησης Φρούτων Λαχανικών και Χυμών INCOFRUIT-HELLAS. Η κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια αυτών των αγορών, η οποία σταδιακά οδήγησε σε μια μικρή κάμψη την καλλιέργεια.
Η χαριστική βολή δόθηκε το 2004, όταν ο παγετός κατέστρεψε πάνω από το μισό φυτικό κεφάλαιο στην βόρεια Πελοπόννησο, όπου βρίσκονται και οι περισσότερες λεμονιές. Έτσι από το 2004 και μετά η χώρα μας από αυτάρκης που ήταν σε λεμόνια με παραγωγή 100.000 τόνων, εξελίχθηκε σε ελλειμματική.
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική παραγωγή λεμονιών φαίνεται πως έπιασε πάτο, με αποκορύφωμα το 2008, όταν σημειώθηκε το αρνητικό ρεκόρ των 26.900 τόνων.
Έκτοτε όμως παρατηρείται μια σταδιακή ανάκαμψη της παραγωγής στους 52.000 τόνους, παρά το γεγονός πως δεν έχουν αυξηθεί οι φυτεύσεις. Η αύξηση αυτή αποδίδεται στο γεγονός πως τα δέντρα που είχαν καρατομηθεί το 2004, τώρα εισέρχονται σταδιακά στην παραγωγική τους φάση και αυξάνουν τις αποδόσεις τους. Αξίζει να σημειωθεί πως η χώρα μας εξακολουθεί να είναι ελλειμματική με την αυτάρκεια να υπολογίζεται στο 63% σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΑΑΤ και τις εξαγωγές να μην ξεπερνούν τους 2.500 τόνους.
Η φετινή παραγωγή λεμονιού αναμένεται αυξημένη κατά 10%, φτάνοντας τους 51.700 τόνους, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Φρέσκων Προϊόντων (Freshfel).
Οι τιμές παραγωγού διαμορφώνονται στα ικανοποιητικά επίπεδα των 60 λεπτών το κιλό όπως μας πληροφορεί ο Δημήτρης Μπούρμπουλας, πρόεδρος του Β’ Συνεταιρισμού Ξυλοκάστρου, αφού έχουν ευνοηθεί από τον μειωμένο ανταγωνισμό από την Ισπανία και την Τουρκία, η παραγωγή των οποίων είναι μειωμένη.
Γιατρικό των Ινδών
Η λεμονιά έρχεται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από την Κίνα και την Ινδία και είναι υβρίδιο που προέρχεται από αυτοφυή είδη όπως το κίτρο και το μανταρίνι. Η πρώτη χρήση του λεμονιού ήταν για ιατρικούς σκοπούς, εξαιτίας των αντισηπτικών ιδιοτήτων του και της μεγάλης οξύτητάς του. Στην Ευρώπη εισήλθε τον 1ο αιώνα προ Χριστού, κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και καλλιεργήθηκε στις νότιες περιοχές της Ιταλίας και στη Σικελία, απ’ όπου μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα. Σημαντικότερες ελληνικές ποικιλίες με εμπορικό ενδιαφέρον είναι η Αδαμοπούλου, η Μαγληνή, η Εύρηκα και η Ζαμπετάκη.
Κατσένιος Νίκος
www.agronews.gr
http://piperies-agiou-georgiou.blogspot.com/2012/11/blog-post_2246.html#ixzz2BoDdpu3H
