Η απόφαση της Coca Cola 3Ε, της σημαντικότερης εταιρείας που έχει η μητρική σχεδόν σε όλο τον κόσμο, ασφαλώς αποτελεί ένα ακόμη μεγάλο πλήγμα για την ελληνική οικονομία. Η φυγή της για άλλες πολιτείες δείχνει ότι έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στη χώρα μας, είτε εξαιτίας λαθών δεκαετιών είτε επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει επιχειρηματικό μέλλον στην Ελλάδα.
Είναι η δεύτερη μέσα σε 48 ώρες εταιρεία μετά τη ΦΑΓΕ που κουνάει μαντήλι και πλέον όλοι φοβούνται ότι έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Γνωστές επιχειρήσεις έχουν εδώ και καιρό εκφράσει την επιθυμία τους να φύγουν από την Ελλάδα. Ο ένας λόγος είναι ότι οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας δεν είναι καλές και κυρίως η καταναλωτική εμπιστοσύνη θα βρίσκεται στο ναδίρ για χρόνια.
Ο δεύτερος λόγος είναι η αδυναμία των εταιρειών να έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό. Με την οικονομία να είναι σε αξιολόγηση «σκουπίδια» και οι επιχειρήσεις που έχουν έδρα στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ως σκουπίδια. Είναι λογικό λοιπόν να αναζητούν τρόπους για να ξεμπλοκάρει το χρήμα που θέλουν.
Και δυστυχώς το επόμενο διάστημα θα δούμε κι άλλους να φεύγουν από την Ελλάδα. Ο Μυτιληναίος το σκέφτεται, ο Κουτσολιούτσος πούλησε τα ΚΑΕ, η Credit Agricole ξεφορτώνεται την Εμπορική, το ίδιο και ισχύει από τους Γάλλους ιδιοκτήτες και για τη Γενική. Η Phillip Morris, δηλαδή ο Παπαστράτος, ετοιμάζεται, η Ιντραλότ το συζητά ενώ ακούγονται φήμες ότι η δημιουργία υπερτραπεζών στην Ελλάδα μετά τις συγχωνεύσεις, θα αποτελέσει ουσιαστικά το… φαγητό για τα μεγάλα ψάρια που έρχονται κυρίως από τη Γερμανία.
Που πάμε λοιπόν; Να πούμε «ας πάνε στο διάολο;» μάλλον θα φανούμε λαϊκιστές και δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματική κατάσταση;
Να πούμε «μποϊκοτάζ σε όλα τα προϊόντα των… ανθελλήνων;» θα κινδυνεύσουμε να μην έχουμε από που να αγοράσουμε. Αν και θα ήταν μια καλή ευκαιρία στήριξης των ελληνικών προϊόντων. Γιατί να πιούμε κόκα – κόλα. Ας πιούμε Lux, ας πιούμε κόλα από τα Τεμένια Ορη.
Δε θέλουμε ΦΑΓΕ; Ας φάμε γιαούρτι από τη στάνη.
Εν πάση περιπτώσει δεν είναι εκεί το θέμα. Το βασικό πρόβλημα αφορά την ελληνική οικονομία, το πόσο μπορεί να κρατήσει επιχειρήσεις στην Ελλάδα και να υποδεχθεί κι άλλες.
Τα όσα γίνονται τις τελευταίες ημέρες αποτελούν και πολιτικό πρόβλημα. Η κυβέρνηση οφείλει να αναδείξει το θέμα αυτό στις συζητήσεις με τους ξένους ηγέτες. Δε μπορεί να ζητάμε μόνο δόσεις και λεφτά για να πάρουμε σκληρά μέτρα λιτότητας και την ίδια στιγμή να καταστρέφεται ότι απέμεινε από ανάπτυξη.
Πρέπει να γίνουν γρήγορα κινήσεις αναστροφής του κλίματος. Άρση της γραφειοκρατίας, κίνητρα για επενδύσεις από Έλληνες και ξένους επιχειρηματίες που θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας, μέτρα για βελτίωση της οικονομίας και των οικογενειών που είναι αυτές που καταναλώνουν.
Από την άλλη, είναι γνωστό σε όλους ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Όμως, και οι επιχειρηματίες που ελαφρά τη καρδία αποχωρούν από την Ελλάδα για πρόσκαιρα οφέλη θα πρέπει να ξέρουν ότι τα έσοδά τους προέρχονται από την κατανάλωση. Αν καταστραφεί η χώρα θα χάσουν κι αυτές.
