Ξέρετε ότι:
Τα νιτρικά άλατα είναι ένα καλό παράδειγμα μιας πολύ συνηθισμένης ακαθαρσίας. Λόγω της εξάτμισης του νερού μετά από βράσιμο, γίνεται ακόμη πιο συγκεντρωμένη και επικίνδυνη στο διάλυμα ου νερού που παραμένει. Το ιδανικό επίπεδο νιτρικών αλάτων στο νερό είναι 0mg/l.
Η διαρροή από τα δημόσια δίκτυα νερού στην Ευρώπη εκτιμάται από 20% έως 55% του νερού που εισέρχεται στους σωλήνες. Ο μόλυβδος – ουσία πολύ τοξική και επικίνδυνη (αμόλυβδη βενζίνη) - εμφανίζεται στο πόσιμο νερό από τη διάβρωση των δημόσιων δικτύων διανομής του νερού και των οικιακών υδραυλικών εγκαταστάσεων.
Το πλούσιο σε φθοριούχο άλας νερό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της τερηδόνας, αλλά έχει ανεπιθύμητες επιδράσεις στην υγεία όταν καταναλώνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι πολυαρωματικοί υδρογονάνθρακες προέρχονται κυρίως από την επικάλυψη ασφάλτου ή πίσσας που τοποθετείται στο εσωτερικό σωλήνων χυτοσιδήρου ή μαλακού χάλυβα για την αποφυγή της διάβρωσης.
Τα τριαλογονομεθάνια (π.χ. το χλωροφόρμιο) είναι παραπροϊόντα απολύμανσης που σχηματίζονται όταν το χλώριο αντιδρά με τις οργανικές χημικές ουσίες που βρίσκονται διαλυμένες στο νερό. Λόγω της τοξικής τους φύσης, οποιαδήποτε ανιχνεύσιμη παρουσία τριαλογονομεθανίων στο πόσιμο νερό δεν είναι αποδεκτή.
Το νερό δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε. Ακόμη και το πιο διαυγές ποτήρι νερού βρύσης μπορεί να κρύβει εκατοντάδες ξένα μόρια. Απόδειξη, πχ, οι λεκέδες που μένουν στα γυαλικά όταν πλένουμε τα πιάτα, οι σκούροι, θολοί δακτύλιοι στο εσωτερικό χείλος των φλιτζανιών του καφέ, ή τα δόντια μας που σιγά – σιγά χάνουν την υγιή λευκότητα τους.
