ΤΟ ΝΕΡΟ είναι απαραίτητο συστατικό της ζωής
στον πλανήτη.
Το φαγητό που τρώμε, τα ρούχα που φοράμε,
η ενέργεια που καταναλώνουμε, τα προϊόντα που
χρησιμοποιούμε καθημερινά, όλα παράγονται με
πρώτη ύλη το νερό.
Η παραγωγή τροφίμων και αγροτικών προϊόντων
απορροφά τη μεγαλύτερη ποσότητα από κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα,
η οποία είναι εκατό φορές μεγαλύτερη απ’ όσο καταναλώνει συνολικά ο παγκόσμιος πληθυσμός
για να καλύψει τις καθημερινές του ανάγκες.
Το νερό που υπάρχει στον πλανήτη για την ανθρώπινη χρήση -δηλαδή το γλυκό νερό- έχει
υπολογιστεί σε περίπου 35 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα και προέρχεται κυρίως από
τις βροχοπτώσεις.
Η ποσότητα αυτή είναι μόλις το 2,5% του συνολικού όγκου νερού που υπάρχει στη Γη,
το οποίο εκτιμάται στα 1,4 δισ. κυβικά χιλιόμετρα, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του
θαλασσινού νερού. Από τα αποθέματα του γλυκού νερού το 68,9% (24 εκατ. κ.χλμ.)
υπάρχει με τη μορφή πάγου και παγετώνων στους δύο πόλους, στην Αρκτική και την
Ανταρκτική.
Το 30,8% (8 εκατ. κ.χλμ.) βρίσκεται αποθηκευμένο κάτω από το έδαφος στους υπόγειους
υδροφορείς και μόνο το 1% βρίσκεται πάνω στην επιφάνεια της Γης.
Επιστρέφει μολυσμένο
Περίπου το 70% των υδάτων από τις λίμνες τα ποτάμια και τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα
χρησιμοποιείται για άρδευση. Το 10% καταναλώνεται στον οικιακό τομέα και το 22% στη
βιομηχανία, ενώ περισσότερο από το 90% της συνολικής ποσότητας, μετά την κατανάλωση
, επιστρέφει άμεσα στη φύση, συνήθως επιμολυσμένο με επικίνδυνες ουσίες, εξαιτίας της μη
χρήσης συστημάτων καθαρισμού.
Πρόκειται για μια «πληγή» που παραμένει ανοιχτή εδώ και δεκαετίες. Τη μεγαλύτερη ευθύνη
για την εγκληματική αυτή συμπεριφορά έχει η εκτεταμένη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων
στον αγροτικό τομέα και οι βιομηχανίες.
Η βιομηχανία απορροφά το 22% της παγκόσμιας κατανάλωσης νερού. Στις ανεπτυγμένες
χώρες το ποσοστό αυτό αγγίζει το 59%, ενώ τα αναπτυσσόμενα κράτη χρησιμοποιούν
μόλις το 8% για την παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων. Ο συγκεκριμένος τομέας απορροφά
κάθε χρόνο όλο και περισσότερο νερό λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας -με ιλιγγιώδεις ρυθμούς
- αλλά και της αυξημένης ζήτησης ενέργειας και εργοστασιακών προϊόντων κυρίως στα κράτη του
δυτικού κόσμου.
Ενώ το 1995 η βιομηχανική κατανάλωση νερού κυμαινόταν στα 752 κυβικά χιλιόμετρα ετησίως,
το 2025 προβλέπεται ότι θα έχει ξεπεράσει τα 1170 κυβικά χλμ. και θα σημειώσει μεγαλύτερη
άνοδο στις επόμενες δεκαετίες.
Αν και η μεγαλύτερη ποσότητα καταλήγει πάλι στο περιβάλλον, η έλλειψη οικολογικής συνείδησης
έχει ως αποτέλεσμα το 70% του βιομηχανικού νερού να μολύνει το καθαρό πόσιμο νερό που υπάρχει
κυρίως σε ποτάμια και υπόγεια ύδατα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ.
Συγκεκριμένα, τα Ηνωμένα Εθνη κάνουν λόγο για 300-500 εκατομμύρια τόνους υγρά
βιομηχανικά απόβλητα που περιέχουν βαρέα μέταλλα, διαλύτες και άλλες τοξικές ουσίες
και τα οποία καταλήγουν στην πλειονότητά τους σε πηγές καθαρού πόσιμου νερού.
ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΛΑΣΚΑ
